Gdzie nogi poniosą

Dla wielu spośród tych nieszczęśników, których zły los pozbawił zdolności samodzielnego poruszania się albo wskutek kontuzji skazał na długą i żmudną rehabilitację, źródłem nadziei na sprawność i samodzielność są egzoszkielety.

Jednak pomijając fakt, że są to urządzenie wciąż drogie, ich dostępność i powszechność użycia ograniczała konieczność przystosowywania każdej takiej maszyny do konkretnego użytkownika, wielogodzinnego „trenowania” go z udziałem człowieka – żeby maszyna nauczyła się, ile siły potrzeba, by wspomóc akurat tego chorego np. w chodzeniu, bieganiu czy wchodzeniu po schodach. Wystarczy wyobrazić sobie takie treningi z udziałem osoby z porażeniem mózgowym, by zrozumieć trudność zadania.

Od dziś to rozwiązanie przechodzi już jednak do lamusa, a to za sprawą naukowców Instytutu Technologii New Jersey (NJIT), którzy stworzyli metodę uwalniającą ludzi od konieczności udziału w trenowaniu maszyn. Tę niewdzięczną robotę wykonuje już bowiem za nich kontroler egzoszkieletowy opracowany przez zespół prof. Xianlana Zhou, dyrektora BioDynamics Lab w NJIT, wyłącznie w drodze symulacji opartych na sztucznej inteligencji. Nowe narzędzie zawdzięcza zresztą swą sprawność i natychmiastową przydatność do użycia nie tylko samemu kontrolerowi, lecz także wykorzystanym przy jego tworzeniu fizycznym modelom układu mięśniowo-szkieletowego, interakcji człowiek-robot i analizie reakcji mięśni przez AI.

Nową technologię można będzie stosować jako rozwiązanie „pod klucz” do rozmaitych urządzeń wspomagających człowieka, w tym egzoszkieletów bioder, kolan, kostek, egzoszkieletów wielostawowych i protez, np. nóg czy rąk

Co równie istotne, podczas testów naukowcy z NJIT stwierdzili, że korzystający z udoskonalonego przez nich egzoszkieletu biodra ludzie zużywali mniej energii metabolicznej niż gdy poruszali się bez wsparcia maszyny. W przypadku chodzenia ta oszczędność sięgała 24,3 proc., biegania – 13,1 proc, a wchodzenia po schodach – 15,4 proc.

Zdjęcie zajawka: materiały prasowe